آریانای باستان ، خراسان دیروز و افغانستان امروز سرزمینی ست دارای فرهنگ گشن بیخ و تاریخ فرهنگی درخشان که شخصیت های نام آوری چون ابن سینای بلخی ، خواجه عبدالله انصاری ، حجت خراسان حکیم ناصر خسرو بلخی ، سنایی غزنوی و صدها دانشمند و قلم بدست نامی دیگر را تا امروز در آغوش خود پرورش و تبارز داده است .
بدخشان ولایت یا استانی در شمال شرقی افغانستان سرزمینی است که بیشترین شاعران و سخنوران نامی از آن دیاران ، در تاریخ فرهنگی کشور عرض اندام نموده اند. همواره دامان پاک این خطه ای زیبا شاهد پرورش و بالنده گی مردان بزرگی بوده است .
امروز مروری داشتم بر دفتر یاداشت اشعار و نوشته های خویش که در میان آنها ؛ این قطعه شعر که نامه ایست به جواب نامۀ منظوم محترم عبدالواصل لطیفی شاعر با احساس و شخصیت فرهنگی آگاه بدخشان توجه مرا بخود جلب نمود. ازمیان شعرای ولایت بدخشان آنهائیکه اسمای شان درین قطعه آمده است ، در آن زمان یعنی در دوران مقاومت در فیض آباد مرکز ولایت بدخشان زنده گی میکردندکه بعدازتحولات درکشور، عده ای به جا و مقام رسیدند که آرزومندم مصدر خدمت به وطن و مردم خویش که خود ازمیان آنها بر خاسته اند شده باشند. و عده ای متأسفانه جهان فانی را لبیک گفته اند که به ایشان طلب آمرزش می نمایم. خواستم این قطعه را با دوستان خود شریک بسازم ؛ تا یادی باشد از آن لحظات تاریخی و خاطره ای باشد از دوستان شاعر و قلم بدست ما .
"لطیفی" ای ادیـب نـکـتـــه پــــرداز
سـخـن سنج و سـخـنگـوی سر افراز
درود ازمـــا بــه تــو و اهـــل بینـش
بـه اهـــل دل به اهـــل عـلـم ودانش
سـلامت بـاد شــور وشـــوق و نامت
فــــروزان مشعـل شــعـر و کلامت
کـلامـت هسـت از احســاس لـبـریــز
تـــو اهــل دانشی سرزنده بر خـیـز
وطـــن شوریست در قامـوس شعرت
زشــورعشـق میهــــن زنده مهـرت
چه در سـفـتی چه خوش گفتی کلامی
زســـــــوز سینه بــردل شــد پیامی
غــم دیـرینـــــۀ "ذیغم" بـه یـکــبـــار
چـــو"رشته" بـرکـشیــدی از دل تار
دل مــا را امـیـــد آگـنـــده کـــــردی
ره ورســــم وفــا را زنــده کــردی
ولـــی با عـرض حرمت گویم اکنون
کلام از بهـــر تسکـیـن تــو بیچون
شب اینجا هست همچــون تیره وتار
"حقیق" آخـر چه داند کیست "بیدار"
"سحر" بـاد صبـــاحـی مشـــک بیزد
ولـــی اینجــــا غـــم وغـمـبـاده ریزد
نگـردد "مطلب" ، "روشن" ازین پس
کنون "امید" ســـرگــم مانــــده وبس
دل مـــاگـشــته از احســـــاس خـالـی
نمـیــدانــم تـرا چــــون باشــد حـالــی
قـلـــم چون در کف "میرزا" شکسته
فـــــروغ "دانشی" زیـن مـلــک رفته
خـرد پـامـال و نـابـخـــــرد خــرامان
ســــــــوار تـوســـــن ایــــام نــــادان
چـــــراغ علم و "عرفان" خیره گشته
"عدیم" در کـنــج تـاریکـــــی نشسته
نشـــد الـهــــــام افـکاری به "فکور"
کــه گــــردد "واصفی" را مایۀ شور
چواین گلشن شده از شور "خاموش"
"فراق" و"وافی"شد،همچون فراموش
خـمــوشـی انـجـمــن را کــرد بیمار
خـــدا دانــد چــه بـاشـــد آخــــر کار
"نهیب" از نـالــۀ "عجزی" بـــرآمـد
خـــدارا زنــده گــی آخـــر ســرآمـد
نـشــد در آسـمـــــــــان طـالـــــع ما
فــــروزان کـــوکـب اقـبـــــــال پیدا
"معظم" نـیـســت مضمـون و پیامـی
کـجــا "نایل" شــود "جویان"بکامی
کــه کـام دل شـــــرنگ آگنده باشــد
ازیــن پس اهــریمـــن تا زنده باشد
بــه آه "ناطق" ایـــــن دور گــردون
که را "ماهر" کند از خواب بیرون
کـه ذلـت بـهــرۀ خــاریـســـت اینجـا
زمــان را شـیـوه غــداریست اینجا
نـشــد "صیاد" مــا درصیــد پـیــروز
شـب تـاریک مـا کـی میشـود روز
خــدارا لـطـف کـن در مـلـــک افغان
که شــام تیره گــردد صبح رخشان
چـوشـد"پیغام" مـا بـا "شکوه" یکجـا
نشــد "مقصود" حـاصـل زین معمـا
"رهـا" کـن خـاطــــرمـارا از اوهام
تـو اهـــــل بیـنـشـی اهــــل دل ونام
رمـوزبـی سـروسـامـانی ازچیست؟
همه سرگـم شــده تقصیــر ازکیست؟
نه فرهنگ است ونی بنیاد فرهنگ
ندانـــی رهـنـما را چـیـســت آهـنـگ
مگر این کاروان را ساربان نیست؟
ره و منزل زشبخون در امان نیست؟
اگـر شبـخــون بـراه کــاروان اسـت
"نصیب" مــا هـمه ز آنسو زیان است
جـرس "مغموم" و دلتنگ ست اینجا
بیابان صعب و پـر سنگ ست اینجـا
شـهــامت بـایـد وشــور وصــداقـت
کـــه اکـنـون نیـست اینـــها در رفاقت
دل صــاحب دلان غـمـگـیـن و ناراز
فــرهـمـنــــد و ســـرافرازست غماز
روان مـــا دریــــن دوران نـاســــاز
به آهـنــگی نشــد یک لحظه دمســاز
کـه آهـنــگ زمــان افـســرده باشـد
امـیــد و آرزو هـــــا مــــــرده باشــد
وطــن خاکـی شـده درخــون نشسته
نـظــام زنــده گـــی درهـــــم شکسته
کلام "حافظی" از شــور خالیست
خدارامیهن اکنون در چه حالیست
همایون - حافظی
فیض آباد – بدخشان
زمستان 1378 خورشیدی
یاداشت : تمام کلمات نشانی شده با " " تخلص شاعران محترم همدیار من میباشد.
الحاج حافظ عبدالعزیز خان شخصیت نامدار اجتماعی ، روحانی و فرهنگی بدخشان
ضیاء الدین حافظی سخنور فرزانه ای از دیاران کوکچه
میا سید عبدالکریم حسینی سخن سرای وارسته از بدخشان سرزمین لعل و لاجورد
,دل ,، ,ای ,بدخشان ,زنده ,نامۀ منظوم ,از آن ,جواب نامۀ ,، در ,این قطعه
درباره این سایت